İsmail, ilkokul yıllarında oldukça yaramaz bir çocuktu. Ee, yaramaz çocukların da yaramaz arkadaşları olurdu. Onun da vardı! O arkadaşının babası düğünlerde solistlik yapıyordu, kendisi de davul çalıyordu. Okula geldiğinde de sıralara düğünlerde çaldığı ritimleri vuruyordu. İsmail bayılmıştı bu sese. Derken, o da sıraya vurmaya başladı. Bir süre sonra, farkında bile olmadan ritimleri ezberlemişti…

Zamanla müzik kulağı gelişiyordu. Ailesi, bu yeteneğini fark edip onu bir bateri kursuna yazdırmak istedi. Ama o dönem Hatay’da böyle kurslar pek yoktu. Derken, babasının işi nedeniyle Adana’ya taşındılar. İşte İsmail’in gerçek anlamda davulla tanışması burada başladı.

Ailesi onu “Türk Sanat Müziği Eğitim Kursu“na yazdırdı. Ama işler pek de yolunda gitmedi. Öğretmeni konuları üstünkörü anlatıyor, mantığını öğretmiyordu. İsmail de bir süreliğine bateriyi bırakmak zorunda kaldı…

Ama müzik tutkusu asla bitmemişti. 75. Yıl Anadolu Lisesi’ne yerleştiğinde, okulda bir bateri olduğunu görünce heyecandan ne yapacağını şaşırdı! Hemen denemek istedi. Ve ne oldu dersiniz? Davulun başına geçtiğinde, elleri kendiliğinden hareket etmeye başladı. Hiç eğitim almadan 4/4’lük ritmi çalabiliyordu!

Bu yeteneğini fark eden İsmail, hemen babasına haber verdi ve kısa bir süreliğine “Oktav Müzik Merkezi“nde eğitim aldı. Fakat buradan da ayrılmak zorunda kaldı.

Ama bu sefer pes etmedi! İşin mantığını kavramıştı. Geri kalan süreçte kendi başına çalıştı, pratik yaptı, kendini geliştirdi. Ve sonunda konserler vermeye başladı!

Bugüne kadar “Selçuk Üniversitesi, Konya Teknik Üniversitesi ve 75. Yıl Anadolu Lisesi‘nde birçok konserde sahne aldı. Tatillerde bile boş durmadı, arkadaşlarıyla provalar yaptı. Şu anda ise 75. Yıl Anadolu Lisesi’nin bateristi olarak sahne almaya devam ediyor.

Kim bilir? Belki de bir gün çok daha büyük sahnelerde çalacak…
🥁🎶